Intermission

Jestem pielęgniarką.

Jak to się stało? Sama nie wiem, po prostu tak wyszło, ale nie mam tego nikomu za złe, ani nawet sobie.

Całe liceum myślałam że będe lekarzem, nagle na 4 miesiące przed  maturą powiedziałam nie.

W ciągu 3 lat licencjackich  zajęto nam 4780 godzin, z czego 2300 godzin naszej czystej pracy. Po czym dostajemy ośmiostronicowy suplemencik z otwarta drogą i możliwościami ubiegania się o przyjęcie na studia II stopnia.

Jak kazali tak zrobiłam.

Trudny wybór przede mną: Szczecin, a może znów Wrocław, Poznań, Łódź, czy Warszawa.

Pomyślmy która uczelnia jest najlepsza, która daje większe wykształcenie, z której uczelni wyjde gotowa z zapałem do pracy i bez żadnych obaw będę podawać te leki co trzeba. Skończyło się na myśleniu. Teraz się zastanówmy który obcy pracodawca wymówi słowo Szczecin albo Łodź.

Zatem pozostała Warszawa, zawsze można powiedzieć że się jest ze stolicy a nie starać się akcentować ichnimi dialektami skąd to młoda przyjechała. 

Ale by nie wyjść na leniucha trzeba podjąć pracę sezonową. Truskawki? nieeee.....

Można iść do szpitala popracować w budżetówce, naliczyć sobie miesiące do stażu i na studia.

Jak każdy Polak pomyślmy na którym oddziale można się nie napracować a zarobić, po wizycie u naczelnej padło słowo kardiologia. Zero praktyk na tym oddziale, nawet nie wiem gdzie on dokładnie mieści się w szpitalu, jedyne co sobie przypominam to wycieczki po nowej pracowni hemodynamicznej, oraz odpytywanie    panie magister z budowy anatomicznej serca. No i tyle z mojej wiedzy kardiologicznej. Miałam 3 dni na papierkową robotę i odkurzenie książek. 

Do pracy rodacy....cdn